Marokko in Afrika

In het voorgaande is de positie van Marokko als brugstaat tussen Afrika en Europa herhaaldelijk ter sprake gekomen. Marokko is zich bewust van zijn uitzonderlijke geostrategische ligging. Terwijl onder koning Hassan II de banden met de Europese Unie sterke nadruk kregen, richt zijn zoon Mohammed VI zich nadrukkelijker op het verwerven van een leidende economische en politieke positie in Afrika. Dit manifesteert zich in belangrijke economische en diplomatieke investeringen, en in een welwillend beleid jegens immigranten uit Subsahara Afrika. Tegelijkertijd manifesteert Marokko zich ook als een leidende staat in de strijd tegen islamistisch terrorisme in de Sahara en Sahel.

Deze politieke ontwikkelingen hebben een voorgeschiedenis die teruggaat tot de Middeleeuwen, toen Berberdynastieën West-Afrika veroverden. Na de onafhankelijkheid formuleerden Marokkaanse nationalisten een ideaal van Groot-Marokko, waarvan de aanspraken op de Westelijke Sahara een bescheiden uitdrukking zijn. De overheid gebruikt in deze Afrikapolitiek ook de islam als bindmiddel, bijvoorbeeld in de intensieve contacten met soefi-orden en schriftgeleerden in Senegal en in de stichting van een instituut tot opleiding van imams in Afrika.