Migratie en transnationalisme

De relatie tussen Nederland en Marokko wordt gedomineerd door een halve eeuw migratiegeschiedenis. Deze manifesteert zich in uiteenlopende domeinen als onderwijs, sociale zekerheid, gezondheidszorg, familieverhoudingen en justitie. De laatste jaren verandert de migratie van karakter: Marokko heeft recentelijk de positie van Turkije overgenomen als belangrijkste herkomstland van niet EU-migranten naar Europa. Ook is er sprake van een toenemende emigratie vanuit Marokko van hoogopgeleiden, en de verwachting is dat deze verder zal toenemen.

Marokko wordt voor mensen uit Subsahara Afrika een immigratieland, en is een opkomend schakel in het mondiale onderwijs/migratie circuit. Ondernemers uit China manifesteren zich ook steeds meer als (tijdelijke) immigranten in Marokko. Onder jonge Nederlanders met Marokkaanse wortels leeft het verlangen om ‘terug te keren’ naar Marokko, al komen slechts weinigen tot definitieve vestiging.

Het NIMAR sluit aan bij de grote expertise in Nederland op het terrein van migratie onder historici, geografen en sociale wetenschappers. De geschiedenis van migratie en arbeidersbewegingen verdient nadere documentatie, mede door ‘oral history’, in samenwerking met specialisten van de Universiteit Leiden en het Internationale Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam. De effecten in de regio’s van herkomst, met name de Rif en Sous, en de vele vormen van transnationale banden, inclusief de overmakingen uit Nederland, de kwestie van de ‘dubbele nationaliteit’ en het Marokkaanse overheidsbeleid betreffende de ‘Marokkaanse burgers woonachtig in het buitenland’,  vormen een ander belangrijk onderwerp, evenals de transformaties in familiestructuren en familierecht.